Jakie wymagania glebowe i cieplne ma owies jary?

Owies jary nie należy do najpopularniejszych zbóż uprawianych w Polsce, ustępując pola pszenicy, żytu czy jęczmieniowi. W ostatnich latach zyskuje jednak coraz większe uznanie wśród osób prowadzących zdrowy tryb życia. Niezmiennie stanowi również jedną z najważniejszych pasz w żywieniu koni. Chcesz rozpocząć uprawę owsa jarego? Dowiedz się, jakie są wymagania glebowe i cieplne tej rośliny.

Wymagania glebowe owsa jarego

Owies jary jest zbożem o niskich wymaganiach glebowych. Najlepiej radzi sobie na glebach kompleksu żytniego oraz owsiano-ziemniaczanego górskiego i owsiano-pastewnego górskiego o pH od 5,5 do 6,5. Ze względu na wysoką tolerancję na zakwaszenie z powodzeniem rośnie także na glebach o pH od 4,5 do 5,5. Owies jary ma silnie rozwinięty system korzeniowy, dzięki czemu dobrze plonuje nawet na glebach piaszczystych. Ponadto może być uprawiany na kompleksach pszennych ze względów fitosanitarnych, jako przerywacz w płodozmianie. Najlepszym przedplonem dla owsa jarego są buraki cukrowe i pastewne, późne odmiany ziemniaków, kukurydza uprawiana na ziarno i kiszonkę oraz rośliny strączkowe drobnonasienne.

Wymagania cieplne owsa jarego

Owies ma najmniejsze wymagania cieplne ze wszystkich zbóż jarych. Lubi chłodną i wilgotną pogodę, jest odporny na przymrozki do -8°C, a w niskich temperaturach dobrze się ukorzenia. Nasiona owsa jarego, dostępne między innymi w ofercie firmy Saatbau Polska, kiełkują już w temperaturze od 2 do 3°C, a rośliny krzewią się przy temperaturze od 6 do 12°C. Optymalna temperatura potrzebna do rozwoju po wytworzeniu wiech wynosi od 15 do 18°C. Owies jary można wysiewać na przedwiośniu w pierwszej kolejności – w pierwszej dekadzie marca, a czasem nawet już pod koniec lutego. Dzięki tak wczesnemu terminowi siewu rośliny dobrze korzystają z zapasów wody pozimowej. Są też rzadziej porażane przez choroby i atakowane przez szkodniki.

Dlaczego warto rozważyć uprawę owsa jarego?

Owies jary jest uważany za uprawę niskonakładową. Wymaga mniej intensywnego nawożenia i ochrony chemicznej niż inne gatunki zbóż. Dzięki szybkiemu rozwojowi owies jary wykazuje znaczną konkurencję w stosunku do chwastów. Niewielkie zachwaszczenie można łatwo wyeliminować poprzez zastosowanie bronowania jeszcze przed wschodami i w stadium 5 liści. Charakteryzuje się także wysoką odpornością na patogeny chorobotwórcze, dzięki czemu jego ochrona fungicydowa zwykle nie jest wymagana. W latach o niskiej presji chorób rachunek ekonomiczny przemawia za uprawą owsa. Zaleca się jednak kontrolę plantacji pod kątem występowania objawów takich chorób, jak rdza źdźbłowa zbóż i traw, rdza koronowa owsa, mączniak prawdziwy zbóż i traw, helmintosporioza liści oraz fuzarioza wiech.